prof. dr hab. Piotr Ponikowski
Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu
Urodził się w roku 1961 we Wrocławiu. Po ukończeniu studiów na Akademii Medycznej we Wrocławiu (dyplom z wyróżnieniem) w roku 1986 rozpoczął pracę w Zakładzie Podstawowej Opieki Zdrowotnej AM we Wrocławiu. W latach 1993-97 pracował w Obwodzie Lecznictwa Kolejowego we Wrocławiu, gdzie stworzył Poradnię Kardiologii Prewencyjnej. W latach 1994-96 pracował jako asystent w Royal Brompton Hospital, Londyn, UK. Od 1997 roku pracuje w 4 Wojskowym Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu, gdzie od 2005 roku kieruje Kliniką Kardiologii w Ośrodka Chorób Serca. Od 2009 roku jest Kierownikiem Katedry i Kliniki Chorób Serca, Wydziału Nauk o Zdrowiu, Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Jest specjalistą II stopnia z chorób wewnętrznych (1992) i z kardiologii (1997).

W roku 1990 uzyskał tytuł doktora medycyny, w 1997 doktora habilitowanego w Akademia Medycznej we Wrocławiu, a w roku 2002 otrzymał nominację profesorską.

Najważniejsze staże zagraniczne w czasie pracy zawodowej obejmują pobyt w Karolinska Hospital, Cardiology Department, Thoracic Clinics, Stockholm, Sweden (1991), stypendium British Council – pobyt w National Heart and Lung Institute, Cardiac Department, London, UK (1992), stypendium naukowe European Society of Cardiology – pobyt w National Heart and Lung Institute, Cardiac Department, London, UK (1995-96).

Aktywnie uczestniczy w pracach Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, w latach 2004-11 był członkiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego i Przewodniczącym Komitetu Naukowego Kongresów, w roku 2015 został wybrany na funkcję Prezesa Elekta Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Jest członkiem Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (FESC), w latach 2010-12 pełnił funkcję Prezydenta Heart Failure Association of the European Society of Cardiology, w latach 2012- 14 był członkiem Zarządu European Society of Cardiology, a od 2012 jest także członkiem Committee for Practice Guidelines. Był przewodniczącym Komitetu, który opracował aktualne zalecenia European Society of Cardiology odnośnie rozpoznawania i leczenia niewydolności serca. Jest Członkiem Honorowym Węgierskiego Towarzystwa Kardiologicznego.

Promotor 13 przewodów doktorskich i opiekun 2 habilitacji.

Główne zainteresowania naukowe to tematyka niewydolności serca (badania kliniczne i eksperymentalne), leczenie interwencyjne chorób układu krążenia oraz badania nad oceną regulacji odruchowych w układzie krążenia i oddychania. Bierze udział w licznych projektach badawczych, otrzymał m.in. granty Fundacji Nauki Polskiej, Komitetu Badań Naukowych, Granty Wspólnoty Europejskiej (European Community, Framework V and VII, Horyzont 2020). Jest współautorem ponad 550 publikacji w czasopismach recenzowanych, łączna ilość cytowań w piśmiennictwie międzynarodowym (wg SCOPUS, wrzesień 2016): ponad 34000, index „h” (wg SCOPUS, wrzesień 2016) – 79. Jest członkiem komitetów sterujących licznych wieloośrodkowych badań klinicznych. Jest członkiem komitetów redakcyjnych i recenzentem licznych czasopism naukowych. Za działalność naukową otrzymał m.in. Nagrodę Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego za całokształt dorobku (2011) i nagrody JM Rektora Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu (indywidulanie i zespołowo) oraz Ministra Zdrowia (zespołowo). W roku 2016 został uznany jednym z czterech najbardziej wpływowych polskich naukowców w rankingu Thomson Reuters „The World’s Most Influential Scientific Minds 2015”. W roku 2015 Prezydent Wrocławia przyznał mu za zasługi dla Miasta medal pamiątkowy „Merito de Wratislavia – Zasłużony dla Wrocławia”, a w roku 2016 Nagrodę Prezydenta Wrocławia. W wolnych chwilach uprawia biegi maratońskie.